Browsing "Wojciech Chmielarz"
20 sierpnia 2023 - Wojciech Chmielarz   

„Za granicą” Wojciech Chmielarz

Będąc na wakacjach w Chorwacji dobrze sięgnąć po lekturę, której akcja toczy się właśnie tam. Daria i Marek, jak miliony Polaków jadą samochodem, załadowanym jedzeniem i dziecięcymi zabawkami, na pierwsze zagraniczne wakacje z synkiem. Nie dane im będzie jednak zaznać spokojnego, rodzinnego wypoczynku na plaży i na tarasie wynajętego domku. Już po drodze poznają Verę, młodą Szwedkę, która razem z sześćdziesięcioletnim mężem wynajmuje dom obok. Relacja bohaterów od początku jest dziwna i niepokojąca. Między małżonkami pojawia się coraz większy dystans, Daria zaczyna spędzać coraz więcej czasu z nowymi znajomymi, co nieuchronnie prowadzi do katastrofy.

Sama intryga okazała się dość przewidywalna. Chociaż na próżno szukać tu zaskakujących zwrotów akcji czy szokujących plot twistów. Ale nie zmienia to faktu, że „Za granicą” to powieść, w której Chmielarz stworzył bohaterów prawdziwych, złożonych i niejednoznacznych. Opisy są realistyczne, aż czuje się żar chorwackiego słońca,słyszy szum morza i cykady. To sporo mówi o tym, jak Chmielarz rozwinął swój pisarski warsztat – narracja serii z Mortką była nastawiona głównie na akcję, tu mamy znacznie więcej psychologii i opisu.

Jest to bardzo dobra, przyjemna w czytaniu książka.

29 listopada 2021 - Wojciech Chmielarz   

„Dług honorowy” Wojciech Chmielarz

Sztuką jest napisać powieść, w której nie wiemy nic o głównym bohaterze. Dla Chmielarza to jednak na tyle prosta sprawa, że pokusił się o kontynuację.

Nasz bohater zostaje poproszony przez Czarnego o przysługę w ramach rewanżu za wcześniejszą pomoc. Razem jadą do lubuskiego Wilkowa, aby tam odkryć, kto zabił licealistkę Olę. Oskarżony został miejscowy pijaczek, jednak Czarny nie wierzy w winę Traszki. Zbadanie sprawy nie jest łatwe, bo w wiosce nikt nie chce rozmawiać z obcymi, zwłaszcza, że śmierć Oli nie jest jedyną tajemnicą, o której miejscowi wolą nie wspominać. Dodatkowo sprawy komplikuje obecność Holendrów na kempingu nad jeziorem – wszystko wskazuje na to, że to tam Ola spędziła ostatnie godziny życia.

Chmielarz zbudował doskonałą fabułę, osadzoną w specyficznym środowisku hermetycznej, wiejskiej społeczności. Jest tu więcej psychologii, niż w pierwszej części, a zarazem nie mniej akcji. Nasz bohater, który umie się bić i posługiwać bronią, potrafi też prowadzić całkiem zgrabne śledztwo, wyciągać wnioski i zdawać odpowiednie pytania. Dochodzenie do prawdy jest pełne dobrze skonstruowanej akcji z zaskakującymi akcentami na zakończenie.

Naprawdę wspaniała historia.

30 lipca 2021 - Wojciech Chmielarz   

„Wilkołak” Wojciech Chmielarz

Akcja „Wilkołaka” zaczyna się kilka miesięcy po zakończeniu „Zombie”. Dawida Wolskiego dręczą wyrzuty sumienia po śmierci Marty. Prokurator Adam Górnik, zawieszony w obowiązkach, bezskutecznie próbuje nakłonić zdradzoną żonę do powrotu, a kończąca studia Kaśka marzy tylko o tym, żeby Hania wróciła do męża i zabrała ze sobą rozwrzeszczane dzieci.

Podczas pogrzebu ojca Dawid zauważa wśród żałobników swoją dawną dziewczynę, Igę. Iga została zamordowana osiem lat temu, a oskarżonego o to chłopaka uniewinnił właśnie mecenas Wolski, czego syn nigdy mu nie wybaczył. Dawid postanawia sprawdzić, czy w grobie rzeczywiście pochowano Igę. Wspólnie z Górnikiem zaczynają odkrywać straszną prawdę nie tylko o Idze, ale o innych zaginionych na Śląsku dziewczynach, a ponieważ żadne z podejmowanych przez nich działań nie jest zgodne z prawem, ich śledztwo to naprawdę jazda bez trzymanki.

Chmielarz kolejny raz udowadnia, że ma doskonały warsztat pisarski – nie kombinuje, nie próbuje na siłę zaskakiwać, a mimo to „Wilkołaka” czyta się z prawdziwą przyjemnością. Solidny, dobrze napisany kryminał.

 

7 stycznia 2021 - Wojciech Chmielarz   

„Prosta sprawa” Wojciech Chmielarz

Nawet nie znamy jego imienia. Główny bohater, a zarazem narrator powieści właściwie się nie przedstawia. Nie wiemy dokładnie kim jest i czym się zajmuje. Przyjechał do Jeleniej Góry, aby oddać dawno pożyczone pieniądze Prostemu. Tylko, że Prosty zniknął, jego mieszkanie wygląda jak pobojowisko, a po 10 minutach zjawia się w nim dwóch osiłków, którzy najwyraźniej też chcą znaleźć Prostego. I w ten sposób nasz bohater trafia w sam środek mafijnych interesów między Polakami i Czechami.

Cechą charakterystyczną Chmielarza jest prosty język i fabuła skoncentrowana na jednym wątku – poszukiwanie kumpla oraz kolejne odkrycia, dotyczące osób, które próbują go dopaść. W międzyczasie parę flashbacków z przeszłości, które nieco tłumaczą pojawienie się bohatera w Jeleniej Górze.

A potem nagle okazuje się, że „Prosta sprawa” naprawdę jest prosta. Dając się prowadzić poprzez szybką, pełną niespodziewanych wydarzeń i zwrotów akcję, nagle uświadamiamy sobie, że to właściwie koniec, wiemy już wszystko. Bez wielkich zaskoczeń, szokujących plot twistów. Chmielarz potrafi napisać dobrą, sensacyjną powieść, której siła tkwi w szybkiej akcji i świetnym pomyśle przewodnim. Nie musi stosować modnych w ostatnim czasie sztuczek pisarskich, na skutek których nagle połowa powieści okazuje się ściemą, wymyśloną przez autora, żeby było ciekawiej.

I do takich autorów chce się wracać.

7 lipca 2020 - Wojciech Chmielarz   

„Wyrwa” Wojciech Chmielarz

Wojciech Chmielarz przeszedł od typowego, policyjnego kryminału do thrillera psychologicznego. To jego trzecia powieść w tym gatunku i tym razem psychologii jest więcej niż thrillera. „Wyrwa” to opowieść o stracie, śmierci i gniewie. To historia trzydziestokilkulatka, który za sprawą wypadku samochodowego staje się wdowcem i samotnym ojcem. Zamiast jednak przejść przez wszystkie etapy żałoby i nauczyć się życia bez żony, musi znaleźć odpowiedzi na mnożące się po śmierci Janiny pytania: co robiła na drugim końcu Polski? Jaki był prawdziwy powód jej ciągłych wyjazdów?

Podczas, gdy pojawiają się kolejne wątpliwości, Chmielarz stawia nas przed najważniejszym pytaniem: jak dobrze znasz tych, których kochasz? Pokazuje skomplikowany, długotrwały proces, prowadzący od młodzieńczej miłości do nudnego schematu, w którym nie wiemy nawet, kim dla siebie jesteśmy i dokąd zmierzamy, trafnie podsumowany przez głównego bohatera: „Oboje pragnęliśmy być kimś innym, kimś lepszym. Obojgu nam się to nie udało.”

Akcja powieści jest dynamiczna – Maciek, podążając śladami żony, odkrywa jej najmroczniejsze tajemnice i bolesną, trudną do przyjęcia prawdę.

Chociaż jestem w stanie zrozumieć, że Chmielarz celowo nie zamyka swojej historii w sztywnej ramie, trochę zabrakło mi kropki nad i. Oczywiście zakończenie jest przemyślane i nie zabrakło w nim zaskoczenia, ale jednak czekałam na mocniejszą puentę.

24 listopada 2019 - Wojciech Chmielarz   

„Rana” Wojciech Chmielarz

To już drugi thriller psychologiczny Chmielarza, w moim odczuciu – jeszcze lepszy od „Żmijowiska”. Akcja osadzona jest w prywatnej warszawskiej szkole – tam zatrudnienie znajduje Klementyna – starsza kobieta z pełną tajemnic przeszłością.

Kilka dni później jedna z uczennic popełnia samobójstwo. Wkrótce okazuje się, że Marysia była w ciąży, a dyrekcja szkoły zrobi wiele, żeby zatuszować sprawę.

„Rana” nie jest stricte kryminałem. Zbrodnia nie jest tu najistotniejszym elementem. „Rana” to opowieść o dorastaniu i wpływie otoczenia na kształtującą się osobowość. O patologii, która nie zawsze słusznie kojarzona jest z ubóstwem. Głównymi bohaterami są dzieci i nastolatkowie – ponieważ życie Klementyny zdeterminowało jej traumatyczne dzieciństwo, Sławek i Gniewko mimo pozornie porządnego domu również od dziecka oglądali rzeczy, których widzieć nie powinni, a Karolina, mimo bycia jedynym dzieckiem bogatych i wpływowych rodziców, nie może na nich w najmniejszym stopniu liczyć. Powieść pokazuje, jak skrzywdzić potrafią ci, których najbardziej kochamy i że niektóre rany nigdy się nie zagoją.

Jedynym zarzutem, bardziej do wydawnictwa niż autora jest opis okładkowy. Opis powinien być tylko wprowadzeniem do treści, wzbudzić ciekawość i zachęcić do czytania, a nie stanowić streszczenie połowy książki. Na okładce czytamy „Elżbieta (…) wkrótce sama ginie…”. Otóż Ela ginie na 178 stronie. 178. Niemal w połowie książki. Trochę to odbiera element zaskoczenia, jakże ważny w tego typu literaturze.

Niemniej świetna książka, którą trudno zapomnieć.

 

 

30 lipca 2018 - Wojciech Chmielarz   

„Farma lalek” Wojciech Chmielarz

Kolejna świetna książka Chmielarza, jaką miałam okazję przeczytać. Ponieważ serię z komisarzem Mortką zaczęłam od „Osiedla marzeń”, kontynuując z pełną dowolnością, „Farma lalek” wypadła jako ostatnia.

Historia rozpoczyna się w Krotowicach, gdzie komisarz Mortka został wysłany po sprawie Podpalacza. Oficjalnie w ramach projektu „Most”, który ma za zadanie wymianę doświadczeń między policjantami z różnych regionów.

Mortka ma nadzieję, że w karkonoskim miasteczku będzie miał czas na zastanowienie się nad swoim życiem i podjęcie decyzji o przyszłości. Wkrótce jednak znika jedenastoletnia dziewczynka, a odnalezienie w starej kopalni okaleczonych zwłok kilku kobiet staje się początkiem zagmatwanego śledztwa, tym trudniejszego, że wiele wątków prowadzi do społeczności Romów, mieszkających w okolicy.

Akcja powieści jest dynamiczna i pełna zwrotów. Komisarz na podstawie wątłych, często mało znaczących szczegółów i śladów krok po kroku zmierza do odkrycia prawdy. Ponieważ działa w obcym środowisku, nie wie, komu ufać. Chmielarz skupia się głównie na prowadzeniu akcji, wątki poboczne pozostają poboczne. W jego książkach wszystko jest potrzebne, każdy poruszony temat do czegoś prowadzi. A kiedy już wszystko się wyjaśnia, potrzeba długiej chwili na poukładanie wszystkiego w głowie.

Polecam.

 

 

23 lipca 2018 - Wojciech Chmielarz   

„Żmijowisko” Wojciech Chmielarz

Tytułowe Żmijowisko to wieś na Pomorzu. W otoczonej lasem agroturystyce co roku spotykają się dawni znajomi ze studiów. Po imprezie przy ognisku znika Ada, piętnastoletnia córka Kamili i Arka. Mimo poszukiwań nie została odnaleziona. Rok później Arek wraca do Żmijowiska, aby kontynuować poszukiwania. Czy odkryje prawdę o zaginięciu córki?

Autor jest świetnym obserwatorem. W swoich powieściach bardzo wiernie oddaje naszą polską mentalność: trochę zawiści, trochę zaściankowości, niechęć do obcych. Rodzina prowadząca agroturystykę jest przeciwstawiona grupie trzydziestolatków z Warszawy.

W opisach i recenzjach często powtarza się „pokolenie trzydziestolatków” – trochę rozczarowane tym, co mają, tęskniące do tego, co było i niepewne tego, co nadejdzie. Jednak równie istotną rolę w tej historii odgrywa para nastolatków. Syn właścicieli gospodarstwa, Damian, prosty i zakompleksiony chłopak chce za wszelką cenę zaimponować sąsiadce, Sabinie, która niedawno przeprowadziła się z Sopotu. Nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, jak wysoka będzie to cena…

Thrillery psychologiczne rzadko piszą mężczyźni. Jeśli chodzi o polskich autorów, swoich sił w tym gatunku spróbował (a jakże) Remigiusz Mróz. Chmielarzowi wyszło to jednak zdecydowanie lepiej.

Autor mistrzowsko żongluje czasem: powieść opisuje „Wtedy”, „Teraz” i „Pomiędzy” – dzięki temu fragmentarycznie odkrywamy kolejne elementy historii, dowiadujemy się jak toczyło się życie bohaterów po tragedii oraz stopniowo zbliżamy się do odkrycia prawdy o wydarzeniach z tamtej nocy. Pojawia się też wiele wspomnień, które – podobnie jak niewyjaśnione urazy i żale z przeszłości, stanowią clou całej historii.

Samo zakończenie wbija w fotel, Chmielarz jak zwykle zaskakuje do ostatniej strony. To jedna z tych książek, po których ciężko tak po prostu zacząć czytać następną.

11 maja 2018 - Wojciech Chmielarz   

„Cienie” Wojciech Chmielarz

Kolejne spotkanie z komisarzem Mortką. Jak zwykle świetne, jak zwykle będę czekać na następne.

W powieści dowiadujemy się, co znalazła Sucha na pendrive, którego zabrała z pokoju zamordowanej w „Osiedlu marzeń” studentki. Na filmie, przedstawiającym brutalny, zbiorowy gwałt na młodym chłopaku widnieją twarze znanych, wpływowych ludzi. Sucha prowadzi więc prywatne śledztwo, poszukując niepodważalnych dowodów, które pozwolą ukarać winnych.

Komisarz Mortka musi się zmierzyć z podwójnym morderstwem. Dwie kobiety zostały zastrzelone z broni Darka Kochana. Kochan znika, więc Mortka musi nie tylko zbadać sprawę, ale i pomóc przyjacielowi, który według jego podejrzeń jest wrabiany. Przez kogo? I jaki związek z morderstwem ma sprawa Trójki z Neptuna, którą wcześniej badał Kochan? W śledztwie wciąż pojawia się postać Borzestowskiego, znana czytelnikom już od pierwszego tomu serii.

Chmielarz wciąż trzyma wysoki poziom. Jego książki to kawał dobrej literatury sensacyjnej, pełnej gangsterów, układów, szantażu i brutalnych zbrodni. W tym wszystkim znajduje się też miejsce dla życia prywatnego bohaterów i ich rodzin. To wszystko sprawia, że od lektury ciężko się oderwać. „Cienie” są jedną z tych książek, dla których warto zarwać noc.

Należy jednakże podkreślić, że ten tom warto poprzedzić przeczytaniem poprzednich. Tym razem sporo wątków pochodzi z wcześniejszych części serii, więc jeśli ktoś chce rozpocząć przygodę z Chmielarzem, lepiej zacząć od nich.

Polecam z całego serca.

 

12 kwietnia 2018 - Wojciech Chmielarz   

„Podpalacz” Wojciech Chmielarz

Nareszcie przeczytałam pierwszą część z cyklu o komisarzu Mortce. Właściwie zaczęłam od końca, ale jak wspominałam, Chmielarz nie szafuje spojlerami i nawet, jeśli ktoś nieopatrznie sięgnie po jego książki w niewłaściwie kolejności, dużo nie straci.

Powieść rozpoczyna się od pożaru na Ursynowie. Ponieważ przy okazji pożaru ginie właściciel domu, a jego żona cudem uchodzi z życiem, do akcji wkracza policja. Wspólnie ze strażakami ustalają, że to nie pierwsze tego typu podpalenie, więc sprawcą może być ta sama osoba. Jeden z tropów prowadzi do znanego warszawskiego gangstera, a także do studentów, z którymi komisarz wynajmuje mieszkanie. Kim jest tytułowy podpalacz i jakie motywy nim kierują? I co łączy ofiary? Odpowiedź na te pytania jest zaskakująca a także satysfakcjonująca. Wszystko się zgadza, wszystko pasuje, akcja jak zwykle jest dynamiczna i pełna niespodzianek.

Właściwie zastanawiam się czy kiedykolwiek skrytykuję Chmielarza. Jak dotąd za każdym razem jestem zadowolona, jego powieści są wciągające i zaskakujące.

Oby tak dalej.

 

 

Strony:12»