bookowylas

Abby i Sienna poznały się przypadkiem, ale zaprzyjaźniły niemal od razu. Wkrótce potem poznały ze sobą także mężów i zaczęli spędzać czas we czworo. Podczas jednej z kolacji, omawiając reality show o zamianie żon wpadają na pomysł takiej zamiany na jeden wieczór i noc. Bez seksualnych podtekstów, tylko spędzenie kilku godzin z mężem przyjaciółki.

Rano wydaje się, że nic się nie zmieniło. Jednak z upływem kolejnych dni dystans między przyjaciółkami rośnie, Abby coś ukrywa, Sienna ma coraz więcej podejrzeń… Czy rzeczywiście chodzi o banalną zdradę? Czy tamtej nocy wydarzyło się coś gorszego?

Trzeba przyznać, że do pewnego momentu fabuła jest przemyślana. Nadzieja, że nie chodzi o zwykły skok w bok, tajemnice z przeszłości – niestety to, co dzieje się dalej nie tylko nie trzyma w napięciu, ale też prowadzi do naciąganego zakończenia.

Potencjał był, zabrakło puenty.

To druga powieść Kathryn Croft, którą miałam okazję czytać.

Bohaterka, czterdziestoletnia Tara przeżywa szok, gdy budzi się w obcej sypialni. Obok niej leży jej sąsiad, Lee. Tara z przerażeniem odkrywa, że Lee nie żyje, został zamordowany. Ucieka w popłochu z miejsca zdarzenia, a ponieważ jest szansa, że nikt jej nie widział, postanawia zataić swoją wizytę w domu naprzeciwko – tym bardziej, że nie pamięta właściwie nic z poprzedniego wieczoru. Co się wydarzyło? Okazuje się, że w rodzinie Loganów każdy coś ukrywa, każdy ma na sumieniu więcej niż jedno kłamstwo…

„Córeczka” pokazała, jak dużą wagę autorka przywiązuje do zbudowania psychologii swoich postaci. Tak jest i tym razem. Każdy z bohaterów ma swoje problemy, z którymi musi się zmierzyć: mąż Tary Noah spotyka się z dawną kochanką, córka Rosie jest mitomanką, siostra Lisa chce się ustatkować, ale zarazem nie jest pewna uczuć wobec swojego partnera, a sama Tara oprócz rozpaczliwych prób ukrycia swojej obecności w domu Lee jest osaczana przez kolegę z pracy, którego zachowanie niebezpiecznie zbliża się do stalkingu. Jedyną pogodną i optymistyczną osobą w tej historii jest Spencer, jedenastoletni syn Tary, co było tak niezwykłe, że do końca miałam nadzieję, że i on pokaże swoje mroczne oblicze.

Mimo tak rozbudowanych charakterów miałam wrażenie pewnej sztuczności. Nagromadzenie wątków pobocznych sprawia wrażenie, jakby autorka starała się stworzyć szerokie grono podejrzanych. Każdy z tych wątków sprawia wrażenie niedokończonego i budowanego trochę na siłę.

Główna bohaterka miejscami jest irytująca i mimo, że narracja jest prowadzona z jej perspektywy, ciężko zrozumieć jej prawdziwe intencje.

Bardzo obrazowo został opisany klimat angielskich przedmieść, sąsiadów, którzy pod pozorem życzliwego zainteresowania wykazują niezdrowe zainteresowanie cudzymi sprawami, a w razie podejrzeń pierwsi rzucą kamieniem.

Zakończenie jest zaskoczeniem, zwłaszcza, że autorka podsuwa kolejne, fałszywe rozwiązania, aby pod sam koniec odkryć wszystkie karty.

Książka godna polecenia.

Są powieści, które są po prostu smutne. Takie, w których nie ma sprawiedliwości, dobro nie zwycięża nad złem, a zakończenie wzbudza wewnętrzny sprzeciw. Tak jest w tym przypadku, ponieważ myślą przewodnią tej powieści jest strata. Nie tylko zaginięcie dziecka – które pomimo upływu lat może się odnaleźć – bohaterowie bezpowrotnie stracili 20 lat życia, szansę na opiekę i wychowywanie Heleny. Kiedy do Simone przychodzi nastolatka Grace, twierdząc, że może być jej zaginionym dzieckiem, a potem znika bez śladu – Simone podejmuje trudną i ryzykowną próbę odnalezienia dziewczyny i przede wszystkim – ustalenia jej tożsamości. Okazuje się jednak, że prawda może być bardziej druzgocąca niż niewiedza…

Powieść szybko się czyta, akcja jest dynamiczna i zaskakująca. Sam pomysł na całą intrygę jest świetny, choć jak wspomniałam, nie jest łatwo pogodzić się z tym, że bohaterowie tyle stracili. I stracą jeszcze więcej…