bookowylas

Powieść jest kolejną częścią cyklu o detektyw D. D. Warren – tym razem na tropie seryjnego mordercy kobiet, który zawsze zostawia przy łóżku szampana i różę (przez co nadano mu niezwykle kiczowaty pseudonim „Różanego Zabójcy”).  D. D. w czasie oględzin miejsca zbrodni zostaje zepchnięta ze schodów i z poważnym urazem ramienia musi zmierzyć się nie tylko z mordercą, ale również z własną słabością i bólem. I tak oto spotyka terapeutkę, Adeline, której historia życia jest delikatnie mówiąc, zagmatwana – jest córką psychopaty, który miał na koncie liczne morderstwa, jej siostra jest skazana na dożywocie, również oskarżona o zabójstwa, a ona sama cierpi na niezwykle rzadką przypadłość – nie odczuwa bólu.
Powieść jest pisana w trzeciej osobie – z perspektywy D. D. Warren, ale i w pierwszej – Adeline sama opowiada swoją historię. I chociaż chwilami rzeczywiście nadmierna ilość wątków utrudnia lekturę, to całość jest zaskakująca, nieprzewidywalna i trzymająca w napięciu do ostatniej strony.

Opis okładkowy jest niedokładny. Miejscami nawet błędny. Gdyby wydawca pokusił się o rzetelniejszy zarys fabuły, przeczytałabym książkę o wiele wcześniej – ponieważ miałam ją w rękach wielokrotnie i za każdym razem odkładałam na później. W końcu to „później” nadeszło…
Sophie nie poznajemy w momencie, gdy w jej życiu zaczynają się dziać niepokojące rzeczy. Powieść rozpoczyna się, kiedy bohaterka jest wrakiem człowieka. Jest wykończona psychicznie, ponieważ nie pamięta, co robiła, wiemy, że straciła już dwie bliskie osoby (i podejrzewa, że je zamordowała, chociaż tego też nie pamięta), jest zupełnie zagubiona w rzeczywistości, która ją przerasta. A gdy chłopiec, którym się opiekowała jako niania również zostaje zabity, postanawia za wszelką cenę uciec… Problem w tym, że jest poszukiwana przez policję w całym kraju…
Powieść jest genialnie skonstruowana. Historia Sophie jest przejmująca, śledzi się ją z zapartym tchem (i zgrozą).
Intrygi głównych bohaterów zaskakują – dosłownie – do ostatniej strony. Tu nic nie jest oczywiste czy nawet przewidywalne.
Jest to jedna z tych książek, po których przeczytaniu trzeba sobie dać chwilę na ogarnięcie całości, na zastanowienie i zrozumienie. Ale jedno jest pewne – gdy ją przeczytasz, nigdy nie zapomnisz.

„Deadline”jest interesującą propozycją Sandry Brown – autorki przede wszystkim romansów, która jednakże popełniła już kilka powieści sensacyjnych. Tworzy ciekawą galerię postaci – emerytowany agent FBI, którego obsesją stało się schwytanie terrorysty z lat ’70-tych, jego chrześniak, Dawson Scott, dziennikarz, który po powrocie z wojny cierpi na zespół stresu pourazowego, z którym rozprawia się głównie lekami i alkoholem, piękna i wrażliwa Amelia, która zrobi wszystko, aby chronić swoich ukochanych synów… Osoby te są uwikłane w skomplikowaną intrygę, w której główną rolę odgrywa syn terrorysty, Jeremy, będący zarazem mężem Amelii – zostaje on zamordowany przez zazdrosnego męża swojej kochanki… Ale czy rzeczywiście?
Powieść jest świetna – dynamiczna, pełna zaskakujących zwrotów akcji. Jednak widać, że autorka nie może uwolnić się od stylu charakterystycznego dla romansów. Opisy uczuć bohaterów, oraz targających nimi namiętności – ani to potrzebne, ani to przyjemne w czytaniu… Powieść wiele by zyskała, gdyby wyciąć z niej wątki typowo romansowe.
Poza tym rewelacja.

Kolejna z serii kryminałów powieść Nele Neuhaus tym razem opowiada o zabójstwie nauczyciela i zapalonego ekologa – fragmenty jego zwłok zostają odnalezione w ZOO, sam denat nieopodal. Ponieważ zamordowany był obrońcą praw zwierząt, podejrzenie pada na dyrektora ogrodu zoologicznego. Jednak w toku śledztwa okazuje się, że wiele osób miało motyw, by pozbawić życia Ulliego – nie chciał się wyprowadzić z domu należącego do byłej żony, próbował uniemożliwić budowę nowej drogi, jeden z uczniów uważał, że przez nauczyciela nie zdał matury… Tymczasem dochodzi do kolejnego zabójstwa, a Pia Kirchhoff i Bodenstein muszą zbadać, czy sprawy się łączą…

Neuhaus bez wątpienia dba o to, aby czytelnik się nie nudził – powieść jest dynamiczna i pełna zwrotów akcji. Jednak według mnie zbyt liczni bohaterowie, dość pobieżnie scharakteryzowani, wprowadzają chaos – podobnie jak kolejne wątki, lecz trzeba przyznać, że większość z nich jest doprowadzona do końca i wyjaśniona. Sama zagadka kryminalna jest niezbyt zaskakująca, wręcz przeciwnie – znając możliwości autorki jestem nieco zawiedziona. Jednak mimo wszystko jest to ciekawa lektura – wciągająca i dobrze napisana.