bookowylas

Brawurowy pościg i naprawdę wartka akcja zaczyna się mniej więcej 50 stron przed końcem książki. Szkoda. Gdyby tak porywająca była cała powieść, umieściłabym ją w ścisłej czołówce moich ulubionych utworów. Niestety – za dużo krwi i poćwiartowanych ciał, a za mało zwrotów akcji. Główny bohater, komisarz Camille Verhoeven też jakoś nie wzbudził mojego zachwytu.
Zakończenie – owszem, budzi grozę. Mimo to na razie nie będę sięgać po kolejne powieści Lemairte’a.

Opis okładkowy jest niedokładny. Miejscami nawet błędny. Gdyby wydawca pokusił się o rzetelniejszy zarys fabuły, przeczytałabym książkę o wiele wcześniej – ponieważ miałam ją w rękach wielokrotnie i za każdym razem odkładałam na później. W końcu to „później” nadeszło…
Sophie nie poznajemy w momencie, gdy w jej życiu zaczynają się dziać niepokojące rzeczy. Powieść rozpoczyna się, kiedy bohaterka jest wrakiem człowieka. Jest wykończona psychicznie, ponieważ nie pamięta, co robiła, wiemy, że straciła już dwie bliskie osoby (i podejrzewa, że je zamordowała, chociaż tego też nie pamięta), jest zupełnie zagubiona w rzeczywistości, która ją przerasta. A gdy chłopiec, którym się opiekowała jako niania również zostaje zabity, postanawia za wszelką cenę uciec… Problem w tym, że jest poszukiwana przez policję w całym kraju…
Powieść jest genialnie skonstruowana. Historia Sophie jest przejmująca, śledzi się ją z zapartym tchem (i zgrozą).
Intrygi głównych bohaterów zaskakują – dosłownie – do ostatniej strony. Tu nic nie jest oczywiste czy nawet przewidywalne.
Jest to jedna z tych książek, po których przeczytaniu trzeba sobie dać chwilę na ogarnięcie całości, na zastanowienie i zrozumienie. Ale jedno jest pewne – gdy ją przeczytasz, nigdy nie zapomnisz.