bookowylas

Thriller psychologiczny porównywany do „Dziewczyny z pociągu” i „Zaginionej dziewczyny”.

Polecam, naprawdę warto przeczytać.

Chyłka i Zordon po raz piąty… Jak pewnie każdy, kto przeczytał „Immunitet”, z niecierpliwością czekałam na ciąg dalszy szokującego pomysłu autora. Szczerze mówiąc myślałam, że jakoś się z tego wymiksuje, ale nie – Joanna Chyłka jest w stanie błogosławionym (choć ciężko użyć tego określenia, gdy na sama określa go infekcją/pasożytem) nie zamierza zwolnić tempa i bierze trudną, kontrowersyjną sprawę Fahada Al-Jassama – muzułmanina, którego małżeństwo Lipczyńskich uznaje za zaginionego kilkanaście lat wcześniej w Egipcie syna, Przemka. Oczywiście w sprawie od początku nic nie jest takie, jakim się wydaje, autor mnoży kolejne wątki i tropy, a poszukiwanie odpowiedzi na pytanie czy wierzący i praktykujący wyznawca Islamu jest zarazem terrorystą pozostaje wciąż aktualne, podobnie, jak kwestia inwigilacji obywateli.

Fascynujący thriller psychologiczny, rozgrywający się z udziałem czworga bohaterów.
Anita jest rozczarowana swoim życiem. Jej mąż Adam już nie jest taki jak kiedyś, ona sama nie może zajść w ciążę. Pracując w domu, niemal z niego nie wychodzi. Obserwuje jednak życie innych, za pomocą kamery, umieszczonej na tramwaju technicznym w Pradze. Zna z widzenia przechodniów, wie, o której godzinie pojawią się w danym miejscu.
Adam robi wszystko, żeby odzyskać dawną żonę. Żonę pełną życia, energii, spontaniczną. Niestety nie jest w stanie do niej dotrzeć, a nieudane próby zajścia w ciążę tylko pogarszają sprawę. Kiedy więc pojawia się w jego życiu inna kobieta, bez wahania daje się uwieść…
Marta to furia. Skrzywdzona w przeszłości, nie do końca wiemy jak i przez kogo. Całe jej obecne życie jest podporządkowane zemście, która, opracowana w najmniejszym szczególe, łączy się z Adamem. Jest w stanie poświęcić wszystko, żeby tylko zrealizować plan. Plan układany przez lata, w którym nie ma miejsca na porażkę.
Eryk to malarz, wiodący beztroskie życie artysty. Kiedy pewnego dnia dostaje zlecenie na wykonanie kopii obrazów nawet nie podejrzewa, jak bardzo może to być niebezpieczne. Jego wątek, nieco poboczny i niezbyt pasujący do reszty w pewnym momencie zaczyna idealnie komponować się z całością.

Cztery portrety psychologiczne. Świetnie skonstruowane. Autorka oddaje im głos, każdy rozdział jest relacją opowiedzianą z innej perspektywy. Niezwykle ciekawe jest studium małżeńskiej katastrofy Anity i Adama. Kompletnie się nie rozumieją, wzajemnie źle odczytują swoje intencje i bezustannie się mijają. Te same wydarzenia ona odbiera zupełnie inaczej niż on.

I kiedy już myślałam, że autorka zbyt wcześnie odkrywa karty, okazuje się, że dla każdego bohatera przygotowane jest mistrzowskie zakończenie. Można zarzucić autorce, że jest zbyt nieprawdopodobne, naciągane, ale jednak na swój sposób piękne, wzruszające i słuszne – po zamknięciu książki aż chce się powiedzieć: „I tak powinno być”.

Miałam nadzieję, że w końcu wszystko się wyjaśni… Niestety Remigiusz Mróz uwielbia pisać kontynuacje i kolejne tomy, więc historia Forsta jeszcze się nie skończyła.
Nasz bohater odsiaduje w więzieniu wyrok, migreny łagodzi polską heroiną czyli kompotem, a w wolnych chwilach czyta Chandlera. W tej przygnębiającej rzeczywistości pojawia się nagle przesyłka – spryskana perfumami, których używała Olga Szrebska.
Forst, przekonany, że to wiadomość od Bestii, że dziennikarka żyje, zaczyna prowadzić śledztwo z więzienia, angażując w nie dawnego przełożonego, Edmunda Osicę (który z powieści na powieść zyskuje coraz szlachetniejsze oblicze – przypomina mi to trochę postać Bertila Mellberga Camilli Lackberg).

Mróz lubi osnuwać swoje powieści na aktualnych wydarzeniach społeczno-politycznych. Był Trybunał Konstytucyjny, był muzułmanin, posądzony o terroryzm, byli Romowie, w końcu pojawiają się uchodźcy. Niepotrzebny wątek mający na celu przedstawienie różnych postaw wobec nich – co ciekawe, prokurator Wadryś – Hansen głosi, że to ludzie wartościowi, wykształceni, którzy odnajdą się w europejskiej rzeczywistości. Poglądy bardziej wśród Polaków rozpowszechnione, o młodych mężczyznach, którzy powinni walczyć o swój kraj oraz emigrantach gospodarczych autor wkłada w usta Osicy, który jest „reliktem PRL-u” i wiele można o nim powiedzieć, ale na pewno nie to, że ma otwarty umysł.

Akcja jak zawsze wartka i dynamiczna. Czytałam właściwie w każdej wolnej chwili, pragnąc jak najszybciej rozwiązać zagadkę. Okazuje się, że pomysł na Bestię rzeczywiście był genialny i dobrze dopracowany. Niestety niektóre kwestie pozostaną nierozwiązane aż do następnego tomu.
Całość godna polecenia.

Po kiepskim „Tęsknię za Tobą” i nie najlepszej serii z Mickey’em Bolitairem obawiałam się, że Coben powoli się kończy. Jednak zarówno „Nieznajomy” jak i „Już mnie nie oszukasz” stanowią dowód na to, że mój ulubiony autor nadal jest w świetnej formie.