Browsing "Katarzyna Zyskowska-Ignaciak"

„Koma” Katarzyna Zyskowska-Ignaciak, Wojciech Chmielarz

Przed lekturą miałam naprawdę duże nadzieje, związane również z nazwiskami autorów. Niestety ich wspólne dzieło mocno mnie rozczarowało.

Szumna zapowiedź współczesnej wersji Romea i Julii jest mocno przesadzona i to nie tylko z uwagi na fakt, że domniemana Julia mogłaby być matką swojego ukochanego. Historie włoskich kochanków i naszych bohaterów łączy tylko konieczność ukrywania uczuć przed światem, jednak nawet w tym przypadku powody są diametralnie różne. Podobnie rozczarowująca jest zapowiedź zbrodni, której koniec końców nie ma.
Powieść jest raczej dramatem psychologicznym, rozgrywającym się głównie w głowach bohaterów: Ewy – pani burmistrz małego miasteczka na Lubelszczyźnie i Karola – maturzysty z zacięciem artystycznym. W chwili rozpoczęcia akcji Ewa trafia do szpitala po próbie samobójczej, matka Karola natomiast zgłasza jego zaginięcie.
Większość fabuły stanowią wspomnienia i przemyślenia bohaterów na temat ich zakazanego związku.
I kiedy już miałam wrażenie, że coś się w końcu wydarzy, na jaw wyjdzie jakaś wielka tajemnica, przełom – nie wydarzyło się nic.
Wiarygodne i bardzo realistyczne jest tło obyczajowe i małomiasteczkowa rzeczywistość, to zdecydowanie działa na korzyść całości. Bohaterowie natomiast są dość schematyczni – rozgoryczona czterdziestolatka, tkwiąca w małżeństwie z rozsądku i przyzwyczajenia, młody, zbuntowany chłopak, pragnący wyrwać się z małej mieściny, swojski policjant Rysiek, do bólu małomiasteczkowy i przewidywalny.
Pozytywnie mogę ocenić język w częściach „męskich”, czyli tych, które jak mniemam napisał Chmielarz. Jego narracja jest żywa i wyrazista. Na tym tle Zyskowska-Ignaciak wypada blado, podobnie, jak jej bohaterka.

Nie popisało się również wydawnictwo, już dawno nie czytałam tak najeżonej literówkami i błędami książki.

Podsumowując – oczekiwałam na więcej.

1 maja 2015 - Katarzyna Zyskowska-Ignaciak   

„Nie lubię kotów” Katarzyna Zyskowska-Ignaciak

nie-lubie-kotow-b-iext25235456Na polskim rynku wydawniczym pojawia się bardzo dużo powieści obyczajowych. Pisanych głównie przez kobiety. „Nie lubię kotów” nie jest debiutem Katarzyny Zyskowskiej-Ignaciak, ale na pewno zasługuje na uwagę. W niebanalny sposób ukazuje problemy „ludzi sukcesu”.

Autorka przedstawia sześcioro bohaterów. Wojtek, który pracuje w Niemczech, a w weekendy wraca do rodziny i próbuje być idealnym mężem i ojcem. Malina, żona Wojtka – samotna w wielkim, pięknym domu, wiecznie czekająca na powrót męża. Karolina, typowa współczesna singielka, marząca o wielkiej miłości i mężczyźnie, który kocha inną. Jej brat Daniel, ambitny prawnik, wciąż wspominający ojca, dla którego był zawsze gorszym dzieckiem. Konrad – człowiek, który całe życie stara się spełniać oczekiwania innych i zachować pozory. Dagmara – dziewczyna z małego miasteczka, która liczyła na to, że w stolicy zarobi na swoje pasje. Obecnie próbuje się pozbierać po utracie pracy i romansie, pisząc powieść.

Wszystkie historie splatają się i przenikają wzajemnie. Książka jest podzielona na sześć rozdziałów, w każdym z nich świat jest pokazany z perspektywy kolejnej postaci. Poznajemy ich problemy i dylematy, przed którymi stają. Największym okazuje się pytanie: czy warto pokazać prawdziwego siebie, czy nadal grać szczęśliwego luzaka, spełnioną żonę, idealnego syna?

Wszystkie te historie zatrzymują się na jednym wydarzeniu – premierze powieści Dagmary, na której bohaterowie mają się spotkać. Czy choć przez chwilę pokażą swoje prawdziwe uczucia?

Świetna powieść. Ciekawa, dotycząca bardzo aktualnej problematyki i nietypowa. Zakończenie również daje do myślenia. Polecam zwłaszcza tym, którzy nie lubią cukierkowych powieści z happy endem.